ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎﺯ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ
ﺧﻨﻜﺎﻱ
ﻣه ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ
ﻳﻚ رﻭﺯ اﻭاﻳﻞ ﭘﺎﻳﻴﺰ
ﻻﺑﻼﻱ ﻣﻮﻫﺎ و ﭘﺸﺖ ﮔﺮﺩﻧﻢ
ﻣﻲ ﭘﻴﭼﺪ
اﻳﻨﺠﺎ
ﻫﻴﭻ ﻛﺠﺎﺳت
اﻳﻨﺠﺎ
ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ اﺳﺖ
اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ
و ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎﺯ
و ﻫﻮاﻱ ﺗﺎﺯﻩ
ﺩﺳﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ اﺳﺖ اﻣﺎ
ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭا ﻣﻴﺒﻨﺪد
ﻣﺒﺎﺩا
ﻣﺒﺎﺩا
ﮔﺰﻧﺪ
!ﺑﺎﺩ ﭘﺎﻳﻴﺰ
ﭘﻠﻜﻬﺎﻳﻢ ﺭا ﺑﺎﺯ ﻣﻴﻜﻨم
....اﻳﻨﺠﺎ
اﻳن ﺟﺎ ﺳﺖ
اﻳﻨﺠﺎ...
اﻳﻦ ﻭﻗﺖ اﺳﺖ
